رابطه عفونت با ناباروری مدت‌هاست که شناخته شده است. ناباروری 15 درصد از زوج‌ها را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. ناباروری به‌عنوان ناتوانی یک زوج در باردار شدن و باردار شدن پس از حداقل 12 ماه متوالی رابطه جنسی محافظت نشده تعریف می‌شود. ناباروری یک بیماری پیچیده است زیرا ممکن است کیفیت زندگی زوجین را تحت تاثیر قرار دهد. در سال 2010 حدود 1.9 و 10.5 درصد از زنان در سنین باروری (20 الی 44) به ترتیب تحت تاثیر ناباروری اولیه و ثانویه قرار گرفتند. به گفته سازمان بهداشت جهانی، اصطلاح ناباروری اولیه زمانی به کار می‌رود که زن باردار نشده باشد. ناباروری ثانویه عبارت است از ناتوانی در باردار شدن زوجی که حداقل یک بار بارداری موفق داشته‌اند. علل مختلفی برای این بیماری وجود دارد که در میان آن‌ها عفونت‌های دستگاه تناسلی نقش مهمی ایفا می‌کند. در این مقاله به بررسی موضوع رابطه عفونت با ناباروری خواهیم پرداخت. در ادامه با ما همراه باشید.
عفونت‌های دستگاه تناسلی (GTIs) اغلب در زنان در سنین باروری رخ می‌دهد و به شدت با افزایش عوارض از جمله بیماری‌هایی مانند اورتریت، بیماری التهابی لگن، عفونت مایع آمینوتیک و زایمان زودرس در بارداری همراه است. بیماری التهابی لگن شامل عفونت و التهاب دستگاه تناسلی فوقانی (آندومتر، لوله‌های فالوپ، تخمدان‌ها و صفاق لگن) است که ممکن است منجر به ناباروری، حاملگی خارج از رحم و درد مزمن لگن شود. میکرو فلور واژن یک اکوسیستم پویا است که به طور معمول باکتری‌های مفید (لاکتوباسیل‌ها) در آن وجود دارند. این باکتری‌ها از شرایط سالم واژن با حفظ یک محیط اسیدی که برای سایر میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا نامناسب است، محافظت می‌کنند. بسیاری از جنبه‌های سلامت جنسی و باروری زنان به نقش لاکتوباسیل‌ها در محیط واژن بستگی دارد. ترکیب میکروفلور واژن ثابت نیست اما در طول زمان در پاسخ به تاثیرات مختلف درونی و بیرونی تغییر می‌کند. شایع‌ترین تغییر در میکروفلور واژن وضعیتی به‌نام واژینوز باکتریایی (BV) است. با توجه به خدمات بهداشت عمومی ایالات متحده، بروز BV در زنان در سنین باروری حدود 30 درصد است. علاوه بر این، بروز عفونت‌های کاندیدا، مایکوپلاسما و اوهاپلاسما که با ناباروری مرتبط هستند، در سال‌های اخیر افزایش یافته است. شایع‌ترین عفونت‌های دستگاه تناسلی مرتبط با ناباروری پاتوژن‌های هوازی، BV، اورهاپلاسما اوره لیایکوم، مایکوپلاسما هومینیس، کلامیدیا و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) هستند. تاثیر برخی از باکتری‌ها بر باروری، از جمله کلامیدیا، نایسریا گونوره و اورها پلاسما به خوبی ثابت شده است. علاوه بر این، عفونت کلامیدیا تراکوماتیس ممکن است باعث بیماری التهابی لگن و در نتیجه درد مزمن، حاملگلی خارج از رحم و ناباروری شود.
رابطه عفونت با ناباروری زنان
ناباروری یا عدم توانایی در باروری غیر ارادی، وضعیتی گیج‌کننده است که انسان از آغاز تمدن با آن مواجه شده است. ناباروری پیش از این، به‌عنوان یک مشکل شخصی غیر قابل درمان در نظر گرفته می‌شود و به‌عنوان سرنوشت تلقی می‌شد، اما با پیشرفت در تحقیقات پزشکی، این سناریو تغییر کرد. امروزه ناباروری زنان به‌عنوان یک بیماری دستگاه تناسلی تجسم می‌شود که در صورت تشخیص موفقیت آمیز در موارد خاصی قابل درمان است. وقوع ناباروری با عوامل مردانه و زنانه مرتبط است. با این حال، ناباروری زنان توجه ویژه گروه‌های پژوهشی را به خود جلب می‌کند. فاکتورهای اصلی که با ناباروری زنان مرتبط هستند، شامل عوامل تشریحی، هورمونی، محیطی و عفونت‌ها می‌باشند. این عوامل ممکن است به تنهایی یا تحت شرایط خاصی عمل کنند و ترکیب این عوامل باعث ایجاد ناباروری در زنان شود.
از این عوامل، عفونت‌های دستگاه ادراری تناسلی اغلب درموارد ناباروری زنان و احتمال رابطه عفونت با ناباروری آن‌ها مشاهده می‌شوند. میکروارگانیسم‌های دستگاه تناسلی اداراری زنانه می‌توانند نقش مهمی در تعیین چندین جنبه از سلامت باروری ایفا کنند و باعث ایجاد عوارض مختلف در زنان شوند. تاثیر منفی بر تولید مثل توسط میکروارگانیسم‌ها می‌تواند از طریق آسیب مستقیم به مخاط دستگاه تناسلی، ایجاد پاسخ‌های التهابی یا به طور غیر مستقیم با تاثیر بر عملکرد اندام‌های تناسلی باشد. از این رو، در این مقاله طیف متنوعی از عوامل میکروبی که می‌توانند تاییدی بر رابطه عفونت با ناباروری باشند را بررسی خواهیم کرد.
تاثیر عفونت بر باروری زنان توسط عوامل باکتریایی
کلامیدیا تراکوماتیس
تراوماتیس یک باکتری هوازی است که در صدر فهرست پاتوژن‌های اصلی مقاربی با نرخ عفونت 100 میلیون مورد در سال در سراسر جهان قرار دارد. اگرچه گزارش شده است که این باکتری هر دو جنس را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما تاثیر بیشتری بر زنان دارد. این عفونت در اکثر زنان در دستگاه تناسلی تحتانی بدون علامت است و ممکن است تشخیص داده و درمان نشود. با این حال، مشکل زمانی ایجاد می‌شود که تراکوماتیس به دستگاه تناسلی فوقانی صعود می‌کند، زیرا پیامدهای این صعود بسیار مخرب است.
نظریه‌های مختلفی برای توضیح مکانیسم‌های احتمالی رابطه عفونت با ناباروری ایجاد شده توسط این باکتری ارائه شده است. به نظر می‌رسد تراکوماتیس از طریق آسیب به لوله‌ها و اسکار بافتی باعث تداخل در باروری زنان می‌شود. تصور می‌شود این باکتری به چهار راه مختلف از دستگاه تناسلی تحتانی به دستگاه تناسلی فوقانی حرکت می‌کند. در روش اول، آن‌ها می‌توانند به اسپرم متصل شوند و از آن‌ها به‌عنوان وسیله نقلیه برای انتقال به دستگاه تناسلی فوقانی استفاده کنند. در روش دوم، تغییرات هورمونی در طول چرخه قاعدگی ممکن است شکل گیری و ویژگی‌های مخاطی را که مسئول دفاع در برابر میکروارگانیسم‌ها است، تغییر دهد و بر صعود این باکتری تاثیر بگذارد. در روش سوم، سطح هورمون قاعدگی نیز ممکن است باعث خارج شدن دهانه رحم شود که به نوبه خود باعث افزایش سطح چسبندگی باکتری‌ها شود. در روش چهارم، حرکت به سمت دستگاه تناسلی فوقانی نیز با افزایش انقباضات زیر آندومتر قبل از تخمک گذاری افزایش می‌یابد. در صورت صعود، این باکتری‌ها می‌توانند صدمات جبران ناپذیری به لوله‌های فالوپ وارد کنند و منجر به بیماری‌های التهابی لگن و در نتیجه آن باروری شوند.
باکتری کلامیدیا (LPS) اثرات جبران ناپذیری بر ناباروری دارد. این باکتری می‌تواند منجر به تغییرات قابل توجهی در سطح ژنتیکی و فیزیولوژیکی پس از قرار گرفتن در معرض LPS حتی برای مدت کوتاه شود. این باکتری همچنین سلول‌های مژک دار را در دستگاه تناسلی زنان از بین می‌برد. اثر کلامیدیا در مقایسه با LPS پاتوژن‌های غیر قابل انتقال جنسی قوی‌تر است.
نایسریا گونوره
تخمین زده می‌شود که نایسریا گونوره سالانه 62 میلیون نفر را مبتلا می‌کند. این دومین علت شایع STI (عفونت‌های مقاربتی) است که رابطه عفونت با ناباروری را تایید می‌کند. محل اولیه عفونت گونوره دهانه رحم است. با این حال، در حدود 10 الی 20 درصد از موارد، باکتری ممکن است به دستگاه تناسلی فوقانی صعود کند. بنابراین، این باکتری می‌تواند به نوبه خود منجر به PID (بیماری التهابی لگن)، اندومتریت، آبسه لوله تخمدان و در نتیجه زخم، حاملگی خارج رحمی، درد مزمن لگن و ناباروری شود.
مطالعات اپیدمولوژیک مختلف گزارش کرده‌اند که اثرات بدتر این باکتری بر لوله‌های فالوپ و در نتیجه آن ناباروری است. در ابتدا باکتری گونوره به سلول‌های غشای مخاطی که لوله‌های فالوپ را می‌پوشاند می‌چسبد. حمله گونوره به لوله فالوپ محدود به سلول‌های غیر مژک دار نیست، بلکه این باکتری به سلول‌های مژک دارد مجاور نیز حمله می‌کند و باعث از بین رفتن سلول‌های مخاطی این بخش می‌شود. این آسیب سلول‌های مژک دار لوله‌های فالوپ را از انجام وظیفه خود برای انتقال تخمک‌های بارور شده به حفره رحم باز می‌دارد.
علاوه بر فاکتور لوله‌ای، تقلید مولکولی نیز عامل مهمی است که به ایجاد ناباروی توسط عفونت این باکتری کمک می‌کند. یک پروتئین سطحی تولید شده توسط گنوره وجود دارد که همولوژی توالی را با گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) به اشتراک می‌گذارد. از آنجایی که HCG نقش مهمی را در اوایل بارداری ایفا می‌کند، بنابراین رقابت بین این دو برای اتصال به گیرنده مشترک ممکن است خطر سقط جنین را به وجود بیاورد.
برای مطالعه مقاله «تست ناباروری زنان» کلیک کنید.
ترپونما پالیدوم
پالیدوم یا عامل باکتریایی سیفلیس، یک میکروارگانیسم مقاربتی است که عمدتا از طریق مقاربت جنسی، انتقال خون یا انتقال مادر به نوزاد منتشر می‌شود. این باکتری یکی دیگر از عوامل تایید کننده رابطه عفونت با ناباروری است. عفونت دستگاه تناسلی توسط پالیدوم در زنان باعث انسداد لوله فالوپ می‌شود که به نوبه خود مانعی در حمل و نقل تخمک و جنین ایجاد می‌کند. ارتباط مثبت بین عفونت پالیدوم و اندومتریت نیز در مطالعات مختلف تایید شده است. طبق یک مطالعه، ضمن تشخیص علت خونریزی پس از مقاربت در زنان، ارتباط قابل قبولی بین سفیلیس و سرطان گردن رحم ارائه شده است. پالیدوم همچنین در شکست لقاح آزمایشگاهی (IVF) نقش دارد. این عفونت همچنین می‌تواند منجر به کاهش نرخ لقاح و لانه گزینی شود.
مایکوپلاسما تناسلی
مایکوپلاسمای تناسلی به طور فزاینده‌ای به‌عنوان عامل ایجاد کننده عفونت‌های مقاربتی (STIs) شناخته می‌شود. بررسی داده‌های موجود ارتباط مایکوپلاسمای تناسلی را با اختلالات دستگاه تناسلی زنان و در نتیجه افزایش دوبرابری خطر ابتلا به سرویسیت، سقط جنین، بیماری التهابی لگن، پیامدهای نامطلوب تولد و کاهش نرخ باروری تایید کرده است. این تحقیقات نیز مهر تاییدی بر تاثیر و رابطه عفونت با ناباروی بوده‌اند. با توجه به اینکه مایکوپلاسمای تناسلی می‌تواند دستگاه تناسلی فوقانی را با بیماری‌های التهابی لگن مرتبط کند، این احتمال وجود دارد که این باکتری می‌تواند به لوله‌های فالوپ گسترش یابد و ممکن است منجر به آسیب در این نقطه شود. علاوه بر این، زنانی که مبتلا به ناباروی مرتبط به فاکتور لوله‌ای بودند، وجود آنتی بادی مایکوپلاسما را نشان داده‌اند. مایکوپلاسما تناسلی همچنین می‌تواند به اسپرم بچسبد و باعث تغییرات ساختاری آسیب رسان شود که منجر به کاهش قابل توجه در حرکت آن شود. چنین تغییرات ساختاری با اختلال در باروری مرتبط است.
برای استعمار و ایجاد عفونت میکروارگانیسم باید ابتدا به سلول‌های میزبان بچسبد زیرا چسبندگی عامل اساسی در ایجاد بیماری است. مایکوپلاسماها که انگل‌های سطحی سلول‌های غشای مخاطی هستند، به ندرت به بافت‌ها حمله می‌کنند؛ اما سرسختانه به پوشش‌های مخاطی دستگاه تنفسی یا ادراری تناسلی می‌چسبند. با این حال مشخص شده است که این باکتری عمدتا دستگاه تناسلی را آلوده می‌کند. این باکتری با چسبیدن به لوله‌های فالوپ و دهانه رحم باعث ایجاد مشکل در دستگاه تناسلی زنان می‌شود. مایکوپسما همچنین در واکنش التهابی لگن نقش مهمی ایفا می‌کند. تحریک و سرکوب سلول‌های ایمنی توسط مایکوپلاسماها نیز نقش قابل توجهی در پاتوژنز دارد.
مایکوپلاسما هومینیس
مایکوپلاسما هومینیس یک باکتری است که اغلب با واژینوز (عفونت واژن)، سرویکیس (سرطان گردن رحم)، اندومتریت (التهاب پوشش داخلی رحم)، PID (بیماری‌های التهابی لگن) و حاملگی خارج از رحم مرتبط است. این باکتری‌ها در موارد زایمان زودرس، سقط جنین و عوارش نوزادی نیز نقش دارند. ناباروری مرتبط با عفونت مایکوپلاسما هومینیس به دلیل توقف حرکت مژک‌ها در لوله فالوپ که مانع از انتقال اسپرم و جنین می‌شود، اتفاق می‌افتد.
برای مطالعه مقاله «فیبروئید رحم چیست؟» کلیک کنید.
اورهاپلاسمای ژنوتال
اورهاپلاسماهای تناسلی شامل باکتری‌هایی هستند که معمولا در دستگاه ادراری تناسلی تحتانی انسان با نرخ تشخیص بالاتر در زنان وجود دارند. این باکتری‌ها در مواردی همچون عفونت‌ها، ناباروری، اندومتریوز پس از زایمان، سقط خود به خودی، مرده زایی، زایمان زودرس و عوارض مرگ و میر حین تولد نقش دارند. مطالعات مختلفی رابطه عفونت با ناباروی با این باکتری را به اثبات رسانده‌اند. بر طبق این گزارشات، فراوانی اورهاپلاسماهای تناسلی در زوج‌های نابارور نسبت به زوج‌های بارور بیشتر است.
اروهاپلاسما موجود در واژن و دهانه رحم می‌تواند به سمت دستگاه تناسلی فوقانی بالا رفته و منجر به التهاب شود که به نوبه خود منجر به زخم شدن بافت حساس می‌شود و به ناهنجاری‌های سیستم تولید مثل می‌افزاید. این ارگانیسم‌ها همچنین می‌توانند به حفره آمنیوتیک حمله کنند، برای چند هفته در آنجا باقی بمانند و یک واکنش التهابی قوی ایجاد کنند. این عفونت‌ها ممکن است بدون علامت باشند. بروز این باکتری در دستگاه تناسلی زنان ممگن است باعث التهاب طولانی مدت شود که ممکن است باعث ناباروی شود.
استافیلوکوکوس اورئوس
استافیلوکوکوس اورئوس یکی دیگر از باکتری‌هایی است که باعث ایجاد رابطه عفونت و ناباروی می‌شود. داده‌های به دست آمده از مطالعات اخیر، شواهدی را درمورد ارتباط عفونت ایجاد شده توسط این باکتری با ناباروی ارائه می‌کنند. بر طبق این تحقیقات، استافیلوکوکوس در واژن زنان نابارور وجود داشته است و این باکتری با واژینوز باکتریایی نیز مرتبط است. از آنجایی که عفونت حاصل از این باکتری بدون علامت است، اغلب نادیده گرفته می‌شود. استافیلوکوکوس با ایجاد اندومتریت، یک عامل خطر برای ناباروری زنان است. همچنین نشان داده شده است که وجود استافیلوکوکوس در واژن زن می‌تواند لانه گزینی و عروق جفت را مختل کرده و منجر به سقط‌های مکرر شود.
باکتری‌های متفرقه
طبق مطالعات مختلف اپیدمولوژیک، طیف متنوعی از گونه‌های باکتریایی در اندام‌های تناسلی زنان نابارور وجود داشته است. علی‌رغم ایجاد علائم آشکار در عفونت، این میکروارگانیسم‌ها ممکن است با تداخل در میکروفلور واژن روند تولید مثل طبیعی را مختل کنند. همچینین گزارش شده است که این میکروارگانیسم‌ها پارامترهای مختلف اسپرم، از جمله تحرک، شکل، زنده ماندن و… که از عوامل تعیین کننده ناباروری هستند را تغییر می‌دهند.
قارچ‌ها
کاندیدا آلبیکنس
یکی از مهم‌ترین عواملی که سیستم تناسلی ادراری را تحت تاثیر قرار می‌دهد، کاندیدا آلبیکنس است. وجود این قارچ در دستگاه تناسلی زنانه توانایی ایجاد بیماری‌های مختلف از انواع خفیف عفونت واژن و سرطان گردن رحم تا شکل بحرانی‌تر یعنی کاندیدیازیس و ولوواژینال را دارد که ممکن است مخاط واژن را تغییر داده و بر روند تولید مثل تاثیر بگذارد. وجود کاندیدا آلبیکنس در واژن ممکن است تحرک اسپرم را مختل کند زیرا مطالعات مختلف تاثیر منفی این قارچ را بر پارامترهای مختلف اسپرم نشان داده‌اند. سلول کاندیدا آلبیکنس دارای فعالیت‌های بازدارنده بر تحرک اسپرم بوده و ساختار اسپرم را تخریب می‌کند. این باکتری می‌تواند باعث تکه تکه شدن DNA اسپرم شود. تحقیقات مختلف رابطه عفونت با ناباروری ایجاد شده توسط این قارچ را تایید می‌کنند.
ویروس‌ها
ویروس هرپس سیمپلکس
ویروس هرپس شایع‌ترین ویروس مقاربتی در انسان و مسئول طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها از جمله عفونت‌های نوزادی و تبخال تناسلی است. وجود این ویروس در زنان مبتلا به ناباروری به طور قابل توجهی بیشتر از گروه بارور است. مطالعات بالینی مختلف نشان داده‌اند که این ویروس با عفونت‌های تبخال تناسلی باعث سقط جنین و کاهش باروری مرتبط است. ویروس هرپس همچنین با تغییر کیفیت مخاط دهانه رحم و التهاب دهانه رحم مرتبط است. این ویروس یکی از عوامل احتمالی رابطه عفونت با ناباروری است.
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)
HPV، یک ویروس مقاربتی است و اغلب به‌عنوان عامل اصلی سرطان شناخته می‌شود. با این حال، ارتباط مثبت بین عفونت‌های HPV و تغییرات تولدی مثل را نمی‌توان نادیده گرفت. تغییر در فاکتورهای لوله‌ای در نتیجه عفونت HPV نیز به‌عنوان یکی از موارد رابطه عفونت با ناباروری شناخته می‌شود. این ویروس می‌تواند منجر به آسیب به دهانه رحم و همچنین سقط جنین و پارگی زودرس غشاء تخمک شود.
ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)
HIV عامل ایجاد کننده نقص ایمنی اکتسابی، می‌تواند در هردو ترشحات واژن و دهانه رحم شناسایی شود. اغلب عفونت‌های ناشی از HIV در دستگاه تناسلی زنان از دهانه رحم منشا می‌گیرد. تحقیقات ارتباط بین کاهش باروری و عفونت HIV را ثابت کرده‌اند. به طوری که گزارش می‌کنند نرخ ناباروری در افراد آلوده به HIV 25 الی 40 درصد بیشتر از بقیه است. بیماری‌های سیستمیک، استرس، کاهش وزن و مصرف دارو نیز ممکن است سرعت باروری را در مبتلایان به HIV مختل کند. زنان آلوده به HIV به دلیل نقص ایمنی، درمعرص افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی هستند که می‌تواند منجر به انسداد لوله‌های رحمی شود. این عفونت‌های ثانویه می‌توانند دلیل اصلی رابطه عفونت با ناباروری در مبتلایان به HIV باشند.
تعداد زیادی از باکتری‌ها، میکروب‌ها، ویروس‌ها و انگل‌ها می‌توانند از طرق مختلف وارد دستگاه تناسلی زنان شده و باعث ایجاد عفونت شوند. میکروب‌ها و فعالیت‌های متابولیکی آن‌ها ممکن است در فرایند تولید مثل عادی اختلال ایجاد کنند. از این رو، غربالگری و درمان مناسب برای عفونت میکروبی ممکن است به مقابله موفقیت آمیز با کاهش نرخ تولد و افزایش احتمال بارداری کمک کند.
رابطه عفونت با ناباروری مردان
علل زمینه‌ای ناباروری ممکن است به شرایط پاتولوژیک مربوط به یک یا هر دو عضو از زوجین نسبت داده شود. بیماری‌های تناسلی مردان که ممکن است مانع باروری شوند عبارت از آسیب به دستگاه تناسلی، عفونت منی، بیضه‌ها و غدد جانبی، اسنداد دستگاه تناسلی، واریسکول، ناهنجاری‌های تناسلی، بیماری‌های غدد درون ریز و متابولیک و مصرف مواد مخدر هستند. به نظر می‌رسد بسیاری از میکروارگانیسم‌ها به طرق مختلف و به درجات مختلف در نارسایی در تولید مثل مردان نقش دارند. به نظر می‌رسد عفونت‌های دستگاه تناسلی تحتانی اهمیت کمتری نسبت به انسداد لوله‌ها در ناباروری مردان دارند. عفونت‌های دستگاه تناسلی- ادراری مردان حدود 15 درصد از موارد ناباروری مردان را تشکیل می‌دهند. عفونت‌ها می‌توانند نقاط مختلف دستگاه تناسلی مردان مانند بیضه، اپیدیدیم و غدد جنسی جانبی مرد را تحت تاثیر قرار دهند. با این حال، چنین عفونت‌هایی و همچنین عفونت‌هایی که سایر بخش‌های دستگاه تناسلی- ادراری مردان را تحت تاثیر قرار می‌دهند، ممکن است باعث آلوده شدن منی و در نتیجه ایجاد رابطه عفونت با ناباروری مردان شوند. در میان شایع‌ترین میکروارگانیسم‌های دخیل در عفونت‌های مقاربتی که با ناباروری مردان مرتبط هستند، می‌توان به کلامیدیا و تراکوماتیس اشاره کرد.
عوامل ارتباط عفونت با ناباروری مردان
مایکوپلاسکاهای تناسلی
این میکروارگانیسم‌ها اغلب در دستگاه تناسلی و منی مردان بارور و نابارور وجود دارد. مشخص نیست که آیا مایکوپلاسما به‌عنوان علل واقعی بیماری‌های تناسلی مانند اروتریت، پروستات و ارکیت در نظر گرفته می‌شوند یا خیر. با این حال، نتایج مطالعات از این امر حمایت می‌کند.
قارچ‌ها
کاندیدا آلبیکنس معمولا در مجرای ادرار وجود دارد اما به ندرت در غدد جانبی یافت می‌شود. این قارچ می‌تواند در مایع منی یافت شود و ممکن است لقاح آزمایشگاهی را نیز به خطر بیندازد. کاندیدا آلبیکنس می‌تواند بر برحرکت اسپرم تاثیر بگذارد و ساختار آن را مختل کند و از این طریق موجب رابطه عفونت با ناباروری مردان مرتبط شود. این قارچ در صورت انتقال به دستگاه تناسلی زنان می‌تواند باعث ایجاد عفونت شود.
انگل‌ها
تریکوموناس واژینالیس یک انگل شایع در دستگاه تناسلی مردان است. این ارگانیسم می‌تواند در موارد نادری باعث ایجاد اورتریت و احتمالا پروستات و سایر اختلالات دستگاه تناسلی شود. پروتئین‌های آزاد شده توسط این انگل می‌توانند تحرک اسپرم را در شرایط آزمایشگاهی مهار کنند. این انگل در بین زنان شایع‌تر است و می‌تواند یکی از عوامل رابطه عفونت با ناباروری باشد.
ویروس هرپس (HSV)
در تحقیقات اخیر وجود DNA این ویروس در اسپرم انسان نشان داده شده است. وجود این ویروس به طور قابل توجهی با تعداد ضعیف اسپرم و کاهش تحرک آن مرتبط است. درمان ضد ویروسی بیماران نابارور مرد مبتلا به ویروس HSV در مایع منی منجر به بارداری‌های موفق شده است. بنابراین، عفونت HSV در دستگاه تناسلی مردان می‌تواند باعث ایجاد رابطه عفونت با ناباروری شده و برخی از موارد ناباروری مران را توجیه کند. به نظر می‌رسد ارتباط مهمی بین وجود این ویروس و کاهش کیفیت منی و در نتیجه ناباروری وجود داشته باشد.
عفونت‌ها به طور قطع، تهدیدی برای باروری انسان هستند و علی‌رغم این واقعیت که همه گیری HIV توجه‌ها را به عفونت‌های مقاربتی جلب کرده است، گزارش سامان بهداشت جهانی تایید می‌کند که بیماری‌های مقاربتی در مرحله گسترش جهانی هستند. توجه داشته باشید که بیماری‌های مقاربتی ممکن است بدون علائم باشند. زنان دو برابر مردان در حین انجام یک رابطه جنسی محافظت نشده با شریک آلوده دچار سوزاک یا کلامیدیا می‌شوند. بسیاری از زنان آلوده هیچ علامتی ندارند و بنابراین مداخله پزشکی را دنبال نمی‌کنند و همچنان عفونت را به سایر شرکای جنسی منتقل می‌کنند. تخمین زده می‌شود 10 الی 20 درصد از زنان درمان نشده مبتلا به سوزاک اندوسرویکال یا عفونت کلامیدیا در نهایت به سالپنژیت مبتلا می‌شوند. محققان آزمایش‌های روتین زنان فعال جنسی را برای جلوگیری از عواقبی مانند بیماری التهابی لگن و در نتیجه ناباروری توصیه می‌کنند. علی‌رغم تمرکز فعلی بر بیماری‌های مقاربتی (STDs)، ناباروی ممکن است به دنبال عفونت‌های منتقله از راه خون مانند سل، عفونت‌های هوازی و بی هوازی، عوارض التهابی ترومای جراحی، سپسیس (گندیدگی) پس از سقط و پارگی آپادیس باشد.
برای مطالعه مقاله «علائم، علل و روش های درمان تنبلی تخمدان (PCOS)» کلیک کنید.
سخن پایانی
عوامل عفونی می‌توانند عملکردهای مختلف انسان از جمله تولید مثل را مختل کنند. عفونت ناشی از باکتری‌ها، قارچ‌ها، ویروس‌ها و انگل‌ها می‌توانند در عملکرد تولید مثل در هر دو جنس اختلال ایجاد کنند. عفونت‌ها می‌توانند نقاط مختلف دستگاه تناسلی را تحت تاثیر قرار دهند. نقش عفونت‌ها، به ویژه عفونت‌هایی که همزمان در بدن انسان وجود دارند، به‌عنوان علل اختلال در باروری شناخته می‌شوند. در این مقاله به بررسی رابطه عفونت با ناباروری پرداختیم. امید است مطالب فوق برای شما مفید واقع شده باشند. توصیه ما به شما این است که برای درمان چنین مشکلاتی به پزشک متخصص مراجعه کرده و از خوددرمانی پرهیز کنید.